Τετάρτη 17 Ιουλίου 2019

Ροδιά: φύτεμα , καλλιέργεια , συμβουλές.


Πώς φυτεύονται και καλλιεργούνται οι ροδιές-Του Φλωρεντινού
Οι ροδιές προκόβουν στα θερμά κλίματα, φυτεύονται δε και σε άνυδρα μέρη. Πρέπει όταν τις φυτεύουμε να βάζουμε μαζί και σκυλλοκρέμμυδα.
Η αρρωστημένη ροδιά γιατρεύεται αν τυλίξουμε τον κορμό της κοντά στις ρίζες με φύκια και την ποτίζουμε τακτικά. Ο Διοφάνης λέγει στα Γεωργικά του ότι τα ρόδα γίνονται κόκκινα αν ποτίζουμε τις ρίζες και βάζουμε συγχρόνως σκόνη από τα λουτρά. Ο Δημόκριτος λέει ότι η ροδιά και η μυρτιά προκόβουν μαζί και όταν τύχουν κοντά είναι εύφορα και τα δυο δέντρα και μπλέκουν το ένα με το άλλο τις ρίζες των και αν ακόμη τύχη να μην είναι πάρα πολύ κοντά.


Για να μη σκάνε τα ρόιδα-Tου Αφρικανού
Όταν θα φυτέψουμε τη ροϊδιά βάζουμε πρωτύτερα στο λάκκο λιθάρια. Αν η ροδιά είναι φυτεμένη από πριν, φυτεύουμε κοντά σκιλλοκρεμμύδα που έχει αποστροφή προς τα ρόιδα και δεν τα αφήνει να σκάσουν. Επίσης και αν φυτέψουμε ανάποδα τη ρόιδια τα ρόιδα της δεν θα σκάζουν.


Για να γίνουν τα ρόιδα χωρίς κουκούτσι-Του ιδίου
Βγάζουμε, όπως και στο κλήμα, αρκετό μέρος από την ψίχα και το σχισμένο ξύλο το καταχώνουμε, έπειτα δε από κάμποσο καιρό, κόβουμε το μεγαλύτερο βλαστάρι και έτσι τα ρόιδα γίνονται χωρίς κουκούτσια.

Της ροδιάς το κλαδί εμποδίζει τα ζωύφια-Του ιδίου
Λένε ότι το κλαδί της ροδιάς διώχνει τα ζωύφια και για τούτο το βάζουν στα αχυροστρώματα για προφύλαξη.

Για να γίνουν τα ρόιδα ποιό κόκκινα-Του Διδύμου
Αν θέλουμε τα ρόιδα να γίνουν κόκκινα, ποτίζουμε τη ροδιά με νερό ανακατωμένο με σκόνη από λουτρά.

Για να γίνουν γλυκά τα ξυνορόιδα-Του Παξάμου
Σκάβουμε λάκκο γύρω από τις ρίζες του δέντρου και τις αλείφουμε με χοιρινή κοπριά. Κατόπιν τις χώνουμε και τις ραντίζουμε με ανθρώπινό κάτουρο.

Για να κάνει πολύ καρπό η ροδιά-Του Δημοκρίτου
Κοπανίζουμε καλά αντράκλα και γαλατσίδα και αλείφουμε τον καρπό της ροδιάς.

Πως μπορούμε να βρούμε πόσα σπυριά έχει το ρόιδο χωρίς να το ανοίξουμε-Του Δημοκρίτου
Ανοίγουμε ένα ρόιδο και μετρούμε πόσα σπυριά έχει. Τόσα θα έχουν και όλα τα άλλα ρόδια της ίδιας ροδιάς. Γιατί να είναι μεγάλο ή μικρό το ρόιδο δεν εξαρτάται απ’ τα πολλά ή απ’ τα λίγα σπυριά που έχει μέσα, αλλά από το αν είναι τα σπυριά μικρά ή μεγάλα.

Πως κεντρώνονται οι ροδιές-Του Φλωρεντινού
Η ροϊδιά κεντρώνεται διαφορετικά από τα άλλα δέντρα. Διαλέγουμε ένα κλαδί τόσο ευλύγιστο που να μπορεί να φτάσει έως κάτω στο χώμα και το κεντρώνουμε μέσα από την φλούδα καθώς τα άλλα δέντρα και ασφαλίζουμε το κεντράδι δίνοντάς το. Έπειτα το τραβούμε προς τη γη, χωρίς να πιάνουμε το κεντράδι αλλά το ποιό κάτω μέρος, το χύνουμε μαζί με μούργα και το στερεώνουμε καλά για να μην πεταχτεί επάνω έως πού να φυτρώσει το κεντράδι.
Στα άλλα δέντρα παίρνουμε τα κεντράδια πριν βλαστήσουν, απ’ τη ροϊδιά όμως παίρνουμε και όταν έχει βλάστηση. Καθώς είπαμε παραπάνω ή ροϊδιά προκόβει πολύ κοντά στη μυρτιά, όπως αναφέρει και ό Δίδυμος στα Γεωργικά του. Και για αυτό όπως λένε, αν κεντρώσουμε ροδιά στη μυρτιά ή μυρτιά στη ροδιά κάνει πολύν καρπό. Η ροδιά κεντρώνεται καλά στη μυρτιά ή στην ιτιά. Στη ροδιά κεντρώνεται ή κιτριά, καθώς λέει ο Δίδυμος στα Γεωργικά του.

Πως διατηρούνται τα ρόιδα-Του Βηρυτίου
Τα ρόιδα που πρόκειται να φυλάξουμε για το χειμώνα πρέπει να τα κόβουμε απ’ το δέντρο ελαφρά για να μη σπάσουν, γιατί όταν σπάσουν αρχίζουν να σαπίζουν. Αφού τα μαζέψουμε έτσι απείραχτα, βουτάμε το μέρος που κόψαμε σε βραστή πίσσα και τα κρεμούμε.
Άλλοι βαφτίζουν ολόκληρα τα ρόδα και αφού ξεραθούν τα κρεμούν. Απ’ τα ρόιδα γίνεται και κρασί και είναι πολύ καλό ποτό. Άλλοι τυλίγουν το κάθε ρόδο με φρύγανα, τα δένουν με σχοινιά και τα αλείφουν καλά με γύψο απ’ όλες τις μεριές, για να μη φούσκωση το ρόδο και σκάσει και τα αφήνουν στο δέντρο. Το ίδιο μπορεί να γίνει και στα μήλα.

Άλλοι τα βάζουν μέσα σε πριονίδια από ξύλο βελανιδιάς και χύνουν μέσα και ξύδι. Μερικοί ζεσταίνουν θαλασσινό νερό ή βράζουν άλμη και βουτούν μέσα τα ρόιδα και κατόπιν τα στεγνώνουν στον ήλιο και τα κρεμούν. Όταν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσουν 2 ημέρες πριν τα βάζουν στο νερό. 
Άλλοι για να διατηρήσουν πολύ καιρό τα ρόιδα επάνω στο δέντρο, βάζουν το κάθε ρόδο μέσα σε χύτρα καινούργια και την κουπώνουν και την ασφαλίζουν έτσι ώστε να μη χτυπάει ούτε στους κλάδους ούτε επάνω στις άλλες για να μη σπάσει. Με τον τρόπο αυτό έχουν πάντοτε φρέσκα ρόιδα. τα ρόιδα διατηρούνται πολύ καιρό αν τα βαφτίσουμε μέσα σε ζεστό νερό καθαρό και αμέσως τα βγάλουμε. Τα ρόιδα μπορούμε να τα έχουμε και μέσα σε άμμο στεγνό ή σε σωρό από σιτάρι έως ότου ζαρώσουν.

Τα ρόιδα διατηρούνται χλωρά έως την άνοιξη επάνω στο δέντρο, αν όταν ωριμάσουν, στριφογυρίσουμε τα κλωνάρια της ροδιάς μια ή δύο φορές και σκεπάσουμε κάθε ένα ρόιδο με ξερές κολοκύθες ή γογγύλια (τα σκάβουμε δηλαδή και σκεπάζουμε τα ρόδια με τα φύλλα) για να μη βρέχονται και να μην τα τρώνε τα πουλιά.
Πηγή: Γεωπονικά-Κασσιανού Βάσσου
πηγη 



Δευτέρα 15 Ιουλίου 2019

Ιούνιος στο αγρόκτημα

 ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Σπέρνουμε: Καλαμπόκια, φασόλια, κολοκύθια. 
Μεταφυτεύουμε: Ντομάτες, πιπεριές, μελιτζάνες, αγγούρια, κολοκύθια. 
Συγκομιδή: 
Δημητριακά:
 σιτάρι, κριθάρι, βρώμη 
Λαχανικά: Κολοκύθια, αγγούρια, πιπεριές, κρεμμύδια, σκόρδα, φράουλες, καρότα, παντζάρια, σπανάκι, σέσκλα, βλίτα, αντράκλα, μάραθο, σέλινο, μαϊντανό, κόλιανδρο.







Φρούτα:
 Βερίκοκα, ροδάκινα, αχλάδια, κεράσια, βύσσινα, κορόμηλα.
 
Δεντροκομικές εργασίες το μήνα Ιούνιο 
Οι δενδροκομικές εργασίες αρχίζουν να περιορίζονται. Στους οπωροκήπους εκτελείται ελαφρό σκάλισμα για να διατηρείται το χώμα αφράτο και απαλλαγμένο από τα άγρια χόρτα. Τα ποτιστικά οπωροφόρα ποτίζονται 3-4 φορές, ιδίως στα πρώιμα είδη και ποικιλίες, όπως οι ροδακινιές, βερικοκιές, κερασιές κ.λ.π.
Επίσης εξακολουθούν να εφαρμόζονται τα αναγκαία βλαστολογήματα, κορφολογήματα, οι αραιώσεις των καρπών και φύλλων καθώς και οι προσδέσεις ή διανοίξεις για την επιτυχία ισορροπήσεως των κλαδιών.
Στα σπορεία και φυτώρια ενεργούνται ποτίσματα, σκαλίσματα και βοτανίσματα, στα νεαρά δέντρα τα απαραίτητα μονοβεργίσματα, καθαρίσματα, βλαστολογήματα ή κορυφολογήματα, για υποβοήθηση του σχηματισμού των πρώτων βραχιόνων.
Το ίδιο καταπολεμιούνται οι εμφανιζόμενες ασθένειες από φυσικά ή ζωικά παράσιτα. Στις μηλιές και αχλαδιές επαναλαμβάνεται 2ο ή 3ο ψέκασμα για την καταπολέμηση της καρπόκαψας , στις ροδακινιές κ.λ.π. άλλα προσβεβλημένα δέντρα η εξόντωση της μελίγκρας. 
Βότανα: Είναι η εποχή να μαζέψουμε αψιθιά, απήγανο, δάφνη, μέντα, δυόσμο, μαντουράνα, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, λεβάντα, σπόρους από γαιδουράγκαθο και άλλα αρωματικά φυτά για να τα αποξεράνουμε.  
Γενικές εργασίες και φροντίδες: Επιθεωρούμε τακτικά τα φυτά μας για ύπαρξη εχθρών και ασθενειών. Υποστυλώνουμε και κλαδεύουμε ελαφριά τις ντοματιές. Σκαλίζουμε τα λαχανικά μας και τα λιπάρουμε με φουσκί, κομπόστα ή βιολογικό λίπασμα κατά προτίμηση και εφαρμόζουμε εδαφοκάλυψη. Ψεκάζουμε με χαλκό και θειαφίζουμε τις καλλιέργειές μας ανάλογα με τις ανάγκες. 
Για σπόρο: Μαζεύουμε τους ξεραμένους σπόρους από τα ανοιξιάτικα λαχανικά, λουλούδια, βότανά μας και τα αποθηκεύουμε.

Κυριακή 14 Ιουλίου 2019

Λαϊκά ονόματα μηνών

Πηγη:
Εκτός από την επίσημη ονομασία των μηνών ο ελληνικός λαός έχει δώσει στους μήνες διάφορα άλλα λαϊκά ονόματα, σύμφωνα πάντα με τις γεωργικές ασχολίες που γίνονται σε καθέναν απ' αυτούς:
Ο Ιανουάριος λέγεται και Γενάρης, Πρωτάρης (πρώτος μήνας του χρόνου), Καλαντάρης (λέμε τα κάλαντα), Γατόμηνας (ζευγαρώνουν οι γάτες), Κρυαρίτης (έχει μεγάλα κρύα), Μεσοχείμωνας (είναι ο μεσαίος μήνας τους χειμώνα), Τρανός, Μεγάλος Μήνας (έχει 31 μέρες).
Ο Φεβρουάριος λέγεται και Φλεβάρης, Κουτσοφλέβαρος, Κουτσός, Μικρός (γιατί έχει 28 μέρες), Φλιάρης (γιατί είναι ο τελευταίος μήνας του χειμώνα "φλιά = κατώφλι"), Κλαδευτής (γιατί κλαδεύουμε).
Ο Μάρτιος λέγεται και Μάρτης, Παλουκοκαύτης (ανάγκαζε, με το απρόοπτο κρύο του, να καίνε ακόμα και τα παλούκια για να ζεσταθούν), Βαγγελιώτης (γιατί γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου), Πουλιαντέρης, Ανοιξιάτης (είναι ο πρώτος μήνας της άνοιξης), Φυτευτής (γιατί φυτεύουμε).
Απρίλιος λέγεται και Απρίλης, Άι - Γιωργίτης (γιατί γιορτάζει ο Άγιος Γεώργιος), Τριανταφυλλάς (γιατί ανθίζουν τα τριαντάφυλλα), Γρίλλης (γκρινιάρης.
Ο Μάιος λέγεται και Μάης, Κερασάρης (γιατί βγαίνουν τα κεράσια), Πράσινος (γιατί πρασινίζει ο τόπος), Πενταδείλινος (γιατί μεγαλώνει η μέρα), Λούλουδος (γιατί ανθίζουν τα λουλούδια).
Ο Ιούνιος λέγεται και Θεριστής (γιατί θερίζουμε τα σπαρτά), Άι - Γιαννίτης (γιατί στις 24 γιορτάζουμε τη γέννηση του Ιωάννη του Προδρόμου).
Ο Ιούλιος λέγεται και Αλωνιστής, Αλωνάρης (γιατί αλώνιζαν τα σιτάρια), Άι - Λιάτης (γιατί στις 20 γιορτάζουμε τον Προφήτη Ηλία).
Ο Αύγουστος λέγεται και Δριμάρης (δρίμες = οι έξι πρώτες μέρες του Αυγούστου που κατά τη λαϊκή δοξασία είναι δυσοίωνες), Πενταφάς (λόγω της αφθονίας των καρπών), Καλός Μήνας, Παχομύγης (γιατί είναι παχιές οι μύγες), Συκολόγος (γιατί ωριμάζουν τα σύκα).
Ο Σεπτέμβριος λέγεται και Τρυγητής (γιατί γίνεται ο τρύγος των σταφυλιών), Σταυριάτης (γιατί στις 14 γιορτάζουμε την Ύψωση του Τίμιου Σταυρού), Ορτυκολόγος (γιατί εμφανίζονται τα αποδημητικά ορτύκια).
Ο Οκτώβριος λέγεται και Βροχάρης (γιατί αρχίζουν τα πρωτοβρόχια), Άι - Δημητριάτης (γιατί στις 26 γιορτάζουμε τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου).
Ο Νοέμβριος λέγεται και Νοέμβρης, Αρχαγγελίτης, Άι -Ταξιάρχης (γιατί στις 8 γιορτάζουμε τη γιορτή των Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ), Μεσοσπορίτης ( γιατί σε αρκετές περιοχές της πατρίδας μας βρίσκονται στο μέσο της σποράς).
Ο Δεκέμβριος λέγεται και Νικολοβάρβαρα (γιατί στις 4 γιορτάζουμε τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας και στις 6 του Αγίου Νικολάου), Χριστουγεννιάτης (γιατί στις 25 γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα).

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019


ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ







ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο βασιλικός (Ώκιμο το βασιλικό, Ocimum basilicum) είναι ένα αρωματικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών (Labiatae). Είναι πολύ γνωστό και διαδομένο στα ήπια και ζεστά κλίματα. Είναι στενός συγγενής άλλων γνωστών αρωματικών φυτών, όπως το δεντρολίβανο, η ρίγανη, η μαντζουράνα, η μέντα και η φασκομηλιά κατάγεται από τις τροπικές περιοχές της Ασίας και της Αφρικής, από όπου και μεταφέρθηκε στις χώρες της Μεσογείου. Χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα, για το έντονο και χαρακτηριστικό του άρωμα από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων.

Είναι φυτό μονοετές, ποώδες, (υπάρχουν όμως είδη πολυετή και θαμνώδη) ύψους 30-40 cm, με στέλεχος που έχει πολλά κλαδιά και πυκνό φύλλωμα φωτεινού, πράσινου χρώματος. Πολλές φορές τα φυτά μοιάζουν με στρογγυλούς θάμνους. Τα φύλλα είναι μονά, αντίθετα, ωοειδή, με περιθώριο ακέραιο ή ελάχιστα οδοντωτό. Τα λουλούδια είναι διαταγμένα σε χαλαρούς σπονδύλους και σχηματίζουν μασχαλιαίους στάχεις, χρώματος άσπρου, κόκκινου ή ιώδους, ανάλογα με την ποικιλία: είναι αρωματικά, πλούσια σε νέκταρ και προσελκύουν τις μέλισσες.

Ο βασιλικός αν και είναι αρωματικό φυτό, χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα σε πολλά φαγητά, στην ποτοποιία (για παράδειγμα, στο ποτό Σαρτρέζ) και στην στην κονσερβοποιία (π.χ. σε κονσέρβες τομάτας και σαλτσών). Τέλος, από το βασιλικό εξάγεται αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται τόσο στην φαρμακοποιία όσο και στην αρωματοποιία (το καλύτερο παράγεται στην Ιάβα και στην Ερυθραία).

Υπενθυμίζουμε πως για τη μαγειρική, τα φύλλα μπορούν να διατηρηθούν ξερά, κλεισμένα ερμητικά σε γυάλινα βάζα, ή σε καταψύκτη, όπου διατηρούν για πολύ καιρό όλο το άρωμά τους.

ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
* Μεγάλος πράσινος βασιλικός: θεωρείται το πρωτότυπο του είδους, με πλούσια συμπαγή βλάστηση, ωοειδή φύλλα σε φωτεινό πράσινο χρώμα και ευχάριστο αλλά όχι πολύ έντονο άρωμα. Από την ποικιλία αυτή, παράγονται τα καλύτερα αιθέρια έλαια.

* Μεγάλος ιώδης βασιλικός: μοιάζει με την ποικιλία «Μεγάλος πράσινος βασιλικός» και έχει λουλούδια, φύλλα και στελέχη ιώδη.

* Βασιλικός με φουσκωτά φύλλα: έχει βλάστηση πιο περιορισμένη από τον «Μεγάλο πράσινο βασιλικό» και τον «Μεγάλο ιώδη βασιλικό» και πλατιά, φουσκωτά φύλλα, με άκρες διπλωμένες, σαν του ραδικιού.

* Βασιλικός ο κοινός: είναι η πιο ανθεκτική ποικιλία, όχι πολύ φουντωτός, με λουλούδια άσπρα κι άρωμα πολύ δυνατό, καλλιεργείται και σε γλάστρα.

* Βασιλικός Ναπολετάνο: με φύλλα σαν μαρουλιού έχει φύλλα φουσκωτά και διπλωμένα: είναι η καλύτερη ποικιλία για καρυκεύματα και κονσέρβες.

* Μαμούθ: Η ποικιλία αυτή είναι ημινάνα, με άφθονα και πολύ πλατιά φύλλα. Χρησιμοποιείται κυρίως για αποξήρανση.

* Ώκιμο το μικρόφυλλο (Ocimum minimum): ο βασιλικός αυτός είναι γνωστός σαν «μικρός βασιλικός» ή «νάνος» και αποτελεί ένα ξεχωριστό είδος, με μικρό ανάστημα (20 cm), φουντωτό σε σχήμα σφαίρας φύλλωμα και χαρακτηριστικό λεπτό άρωμα. Καλλιεργείται και σε γλάστρα, καθώς επίσης, χρησιμοποιείται και σαν διακοσμητικό στις μπορντούρες των κήπων, για τα όμορφα πράσινα ή κοκκινωπά φύλλα του.

ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
Ο βασιλικός είναι φυτό με μεγάλη βλαστητική ανάπτυξη γι’ αυτό έχει συνέχεια ανάγκη από λιπαντικά στοιχεία και υγρασία στο έδαφος, παρ' όλο που αντέχει και σε πιο αντίξοες συνθήκες, οπότε, φυσικά, το φυτό δεν αναπτύσσεται τόσο πολύ. Χρειάζεται ένα μέσης συστάσεως έδαφος, που πρέπει να είναι καλά λιπασμένο, κυρίως, σε ό,τι αφορά το κάλιο. Στα αργιλώδη εδάφη, δεν αναπτύσσεται καλά, ενώ στα πολύ ελαφρά υποφέρει από έλλειψη υγρασίας. Ο βασιλικός θέλει πολύ ήλιο, για να αποκτήσει το γνωστό, χαρακτηριστικό του άρωμα (όσο περισσότερος ήλιος, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμα).

Στις εκτατικές καλλιέργειες, το φυτό συλλέγεται λίγο πριν την ανθοφορία ή ξεραίνεται ολόκληρο σε μέρος δροσερό και αεριζόμενο. Αν, όμως τα φυτά καλλιεργούνται για διακοσμητικούς λόγους ή για να χρησιμοποιηθούν τα φύλλα τους σαν καρύκευμα, θα πρέπει να κόβονται λίγα φύλλα κάθε φορά, τα φυτά να κορυφολογούνται ώστε ν' αναπτύσσονται νέοι πλευρικοί βλαστοί και οι ανθοταξίες να κόβονται μόλις σχηματίζονται, για να παραταθεί η ζωή του φυτού. Με τον τρόπο αυτό τα φυτά μπορούν να αντέξουν μέχρι τα πρώτα κρύα του χειμώνα.

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ
Ο πολλαπλασιασμός του βασιλικού γίνεται με σπόρους, από τον Φεβρουάριο-Μάρτιο μέχρι την αρχή του καλοκαιριού, ανάλογα με το κλίμα της περιοχής όπου σπέρνεται. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι χαμηλότερη από τους 10-12 °C. Το σπορείο εγκαθίσταται έξω, στο έδαφος ή σε κασόνι και τα φυτά μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση μόλις βγάλουν 4-5 φύλλα. Τα νεαρά φυτά φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν 30 cm και έχουν απόσταση επί των γραμμών 25-30 cm. Καλό είναι φυτά να τοποθετούνται στο χώμα με μπάλα χώματος.

Ο βασιλικός μπορεί να καλλιεργηθεί και σε θερμοκήπιο εάν υπάρχει αρκετό φως, ξεκινώντας από τον Οκτώβριο με κλιμακωτές σπορές, για να υπάρχει διαθέσιμος νωπός βασιλικός από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Μάρτιο.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019

Πώς νά φτιάξετε λουκούμια μόνοι σας.


Το λουκούμι είναι γλύκισμα μπουκιά που φτιάχνεται μαγειρεύοντας ένα μίγμα σιροπιού, ζάχαρης και κορν φλάουρ, πολύ αργά για αρκετές ώρες. Χύνεται και αφήνεται να κρυώσει, στη συνέχεια κόβεται και πασπαλίζεται με άχνη ζάχαρη.
Οι γεύσεις ποικίλουν αλλά οι κυριότερες είναι το ροδόνερο και η μαστίχα.
Υλικά:
500 γρ. ζάχαρη
500 γρ. νερό
200 γρ. νισεστές
Μαστίχα, ροδόνερο, ξινό
100 γρ. άχνη ζάχαρη  

Παρασκευή 
Διαλύουμε το νισεστέ σε λίγο νερό.
Ρίχνουμε σε κατσαρόλα την ζάχαρη και το υπόλοιπο νερό και μόλις αρχίσει να βράζει ρίχνουμε το λιωμένο νισεστέ και το ξινό και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει.  

Χαμηλώνουμε τη φωτιά και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι το μίγμα να αποκτήσει ελαστικότητα.
Το βγάζουμε από τη φωτιά, προσθέτουμε ροδόνερο και μαστίχα.
Το αφήνουμε να κρυώσει για 24ώρες και αφού το κόψουμε το πασπαλίζουμε με άχνη ζάχαρη.
Ποσότητα μαγειρεμένου τροφίμου: 850γρ.

Πηγή: Συνταγή: (Πατροπαράδοτες ελληνικές συνταγές,2001)  
ftiaxno.gr
 Μπορείτε νά τά πασπαλίσετε καί μέ  τριμμένη καρύδα.
Ακόμα μπορείτε νά προσθέσετε καί ξηρούς καρπούς σέ κομματάκια μέσα στό μίγμα.
Επίσης  μπορείτε νά δόσετε χρώμα μέ λίγες σταγόνες  από χρώμα ζαχαροπλαστικής.

  Μάζεμα-διατήρηση ελιών και λαδιού Πότε να μαζεύουμε τις ελιές. Για την καλή ποιότητα του λαδιού έχει μεγάλη σημασία ή εποχή πού θα μαζέψου...